Mijn man ging naar de dokter

Mijn man ging naar de dokter. Het ging om zijn hart. Mijn man heeft een donkere huidskleur. Wat doet dit er toe? Dat dacht ik ook.

Mijn man is in december een nieuwe baan begonnen bij een bedrijf dat het vitaliteitsbeleid grondig uitvoert. Elke medewerker mocht een PMO (Preventief Medisch Onderzoek) test doen waaronder een hartscan. Bij de hartscan tijdens werktijden kwam er ‘iets verdachts’ uit waardoor hij opnieuw een harttest moest laten doen bij zijn eigen huisarts. Deze was inmiddels verhuisd, want – personeelstekort – de locatie in buurt van ons huis kon niet meer bemand worden. Na de check door de assistente was de conclusie “Sorry meneer, ik moet even aan de dokter vragen of je in deze toestand wel naar huis mag”. Mijn man is gelukkig rustig van aard. Hij verzekerde mij dat er niets aan de hand is met zijn hart. Toch kreeg hij de dag erna opnieuw een telefoontje; “Heeft u de afspraak met de specialist al ingepland?” Hij had de afspraak al gemaakt, dus eigenlijk was het telefoontje overbodig. Twee weken later was de afspraak bij het hartcentrum. Hij moest er 2 uur voor uittrekken. Een uur later belde hij mij, dat hij toch wel de kinderen kon ophalen. Wat blijkt?

Zijn hart is een typisch hart voor een zwarte man. Sterker nog. Voor een zwarte man met atletische bouw. (Nu sport hij nooit, dus hoe de wetenschap daarop uitkomt weet ik niet.) De wetenschap weet dat hetzelfde ritme bij een persoon met een blanke huidskleur wel alarmerend is en bij een persoon met gekleurde huidskleur niet. De DNA zit anders in elkaar.

Dit motiveert mij om thema Diversiteit & Inclusie te verwerken in het werk wat we doen.  

Mijn man? Die kreeg een uur na het bezoek aan het hartcentrum weer (een overbodig?) telefoontje van de huisarts. “Wow ik heb nog nooit een eigen huisarts gehad, eentje die gewoon zo betrokken is en mij persoonlijk belt!”