fbpx Skip to content
Laat mij m’n eigen gang maar gaan

Over het thema werkgeluk.

Gisteren een mooie werksessie gehad over het thema werkgeluk en vandaag heb ik last van een irritante hoofdpijn. Daar word ik niet gelukkig van. Overigens gebeurt mij dit wel vaker na zo’n intensieve sessie.

Ken jij dit ook? Hoofdpijn hebben in combinatie met een rondrazende gedachte die je maar niet los kunt laten. Een soort koortsdroom. Dat is echt heel naar en heel vermoeiend. Wat mij helpt is om deze gedachte op te schrijven. Zo is deze blog geboren.

Mijn gedachten over de zin van investeren in gezondheid en welzijn.

Gelukkige mensen leven gemiddeld 5 tot 7 jaar langer. Investeren in werkgeluk leidt tot minder verloop of positief gezegd draagt bij aan behoud van personeel. Allemaal bewezen vanuit de Positieve Psychologie. Geen speld tussen te krijgen, niks meer aan doen.

Gelukkige mensen worden dus ouder. Mensen die ouder worden hebben langer zorg nodig. Want niemand ontkomt aan zorg. Is de enorme aandacht voor een gezond en gelukkig leven dan wel zo handig? Is het streven naar een eeuwig gezond leven op deze aarde wel zo wijs?

Of is het toch wijzer om niet meer dan strikt noodzakelijk te investeren in het welzijn en geluk besef van mensen? Dan leven ze dus korter of in elk geval niet langer en hebben ze ook minder zorg nodig. Dat maakt de zorg op langere termijn nog enigszins houdbaar.

Geen betutteling

Tegelijk blijf je weg bij de betutteling van mensen. Ook accepteer je dan dat mensen vrij zijn om eigen keuzes te maken ongeacht wat daar de gezondheidsprijs voor is. Vrijheid van het individu weegt in dit geval zwaarder dan de maatschappelijke gevolgen.

Een voorbeeld. Als ik twee kratjes bier per week drink en daar gelukkig van wordt dan is dat aan mij. Niemand die mij dit belet. “Laat mij m’n eigen gang maar gaan”. Als ik vervolgens een ernstige leveraandoening krijg dan is dat maar zo.

Ik weet niet wat hierin wijs is. Het zal er wel ergens tussenin zitten. Of weet jij het misschien?

Mijn hoop voor de toekomst

Wat ik met heel mijn hart hoop is dat als ik later ouderenzorg nodig heb dat er veel lieve en deskundige zorgprofessionals zijn. Die mij begeleiden naar een waardig einde op deze aarde. Dit gun ik jou trouwens ook.

Dat als ik opnieuw in de GGZ beland er zorgprofessionals zijn die mij niet in de steek laten voor een andere baan of een uitdagende zzp klus die je niet kunt weigeren…

En stel dat mijn kinderen ook zorg nodig hebben dat zij dit dan ook kunnen betalen. Dat de verzekeringspremie voor goede zorg nog financieel haalbaar voor ze is. Ik hoor mijn zoon nu al klagen over de zorgpremie.

Mijn hoofdpijn is gelukkig minder geworden, maar dat kan ook aan de Ibuprofen liggen…

Groet,
Matthias

Facebook
Twitter
LinkedIn
Email
WhatsApp
Gerelateerd