De Helden van de Ouderenzorg

De-Helden-van-de-Ouderenzorg-Zorghart

Elke dag staan ze daar, klaar om hun liefde en zorg te delen met degenen die het het meest nodig hebben. Ze zijn meer dan alleen verzorgers; ze zijn de bewakers van herinneringen, de stemmen van troost, en de steunpilaren voor degenen die de zonsondergang van het leven ingaan. Ze zijn de onvermoeibare helden van de ouderenzorg, wiens harten en verstand gewijd zijn aan degenen die hun zorg nodig hebben.

Mijn vrouw werkt in de ouderenzorg, en ik heb haar vaak horen praten over haar werk. Ze deelt de vreugde van het zien van een glimlach op het gezicht van een bewoner wanneer ze samen een herinnering ophalen of een moment van warmte delen. Maar ze deelt ook de pijn van verlies, de tranen die vloeien wanneer een bewoner het leven achter zich laat. In de laatste maand zijn er drie van haar bewoners overleden. Eén als gevolg van een ongeval. Eén vanwege ouderdom. Eén als gevolg van een herseninfarct.

Zorgen doe je met je hart en met je verstand, zegt ze vaak. Het is meer dan alleen een baan; het is een roeping. Het is de kunst van het balanceren tussen empathie en professionaliteit, tussen medeleven en efficiëntie. Het is het vermogen om met liefde en zorg te handelen, zelfs als je weet dat verdriet en afscheid onvermijdelijk deel zullen uitmaken van je reis.

Het is geen makkelijke taak om te getuigen van het verdwijnen van iemand waarvoor je met hart, ziel en verstand hebt gezorgd. Maar toch staan ze daar, sterk en toegewijd, klaar om hun bewoners te omringen met troost en liefde in hun laatste momenten.

Je kan niet onbewogen blijven, zegt mijn vrouw, want deze mensen worden een deel van je leven. Ze delen hun verhalen, hun gelach en hun verdriet. Ze worden een verlengstuk van je familie. En wanneer ze vertrekken, laten ze een leegte achter die moeilijk te vullen is.

Als buitenstaander kan ik alleen maar bewondering hebben voor degenen die dag in dag uit in de ouderenzorg werken. Ze zijn getuige van de cyclus van het leven, van geboorte tot de dood, en ze doen dat met een liefde die grenzeloos is. Ze verdienen onze steun, onze waardering en onze dankbaarheid.

Met vriendelijke groeten,
Matthias Zomer

#zorghart #ouderenzorg #helden #flevoland

Investeren in bestaande medewerkers zorgt voor instroom nieuwe medewerkers. Is dat zo?

In veel organisaties wordt er veel aandacht besteed aan het aantrekken (instromen) van nieuwe medewerkers, maar soms wordt het behouden van bestaande medewerkers over het hoofd gezien. Dit is echter een cruciaal onderdeel van het HR-beleid van een organisatie, omdat instroom en behoud van medewerkers nauw met elkaar verbonden zijn. In deze blog probeer ik uit te leggen waarom.

Allereerst is het belangrijk om te begrijpen dat het werven van nieuwe medewerkers tijd en geld kost. Een organisatie moet adverteren voor de vacature, CV’s beoordelen, sollicitatiegesprekken voeren en referenties controleren. Als de organisatie dan eindelijk een nieuwe medewerker heeft aangenomen, moet deze persoon ingewerkt worden en opgeleid om effectief te kunnen werken. Al deze inspanningen kosten geld en tijd, wat niet altijd haalbaar is voor een organisatie, vooral als de organisatie geen stabiel personeelsbestand heeft.

Dit brengt mij bij het tweede punt, namelijk dat het behouden van medewerkers een stabiel personeelsbestand oplevert. Het hebben van medewerkers die al bekend zijn met de organisatie, de cultuur en de processen is van onschatbare waarde. Deze medewerkers kunnen nieuwe medewerkers helpen bij hun inwerkperiode en kunnen ook als mentor fungeren. Bovendien hebben ervaren medewerkers vaak de mogelijkheid om door te groeien binnen de organisatie, waardoor de organisatie niet alleen een stabiel personeelsbestand heeft, maar ook een effectieve manier om management- en leiderschapstalenten te ontwikkelen.

Tot slot kan het behouden van medewerkers bijdragen aan de reputatie van de organisatie. Wanneer medewerkers tevreden zijn en zich betrokken voelen bij de organisatie, zijn ze eerder geneigd om positief over de organisatie te praten en deze aan te bevelen bij anderen. Dit kan leiden tot een positieve mond-tot-mondreclame, wat kan bijdragen aan de instroom van nieuwe medewerkers. Zorgt het investeren in bestaande medewerkers voor instroom van nieuwe medewerkers? Het antwoord is wat mij betreft voluit ja. En tegelijk blijft het zoeken naar een goede balans voor elke organisatie een flinke klus!

Hartelijke groeten,
Matthias Zomer

#instroom #behoud #stabielpersoneelsbestand

Laat mij m’n eigen gang maar gaan

Flever blog drankje drinken

Over het thema werkgeluk.

Gisteren een mooie werksessie gehad over het thema werkgeluk en vandaag heb ik last van een irritante hoofdpijn. Daar word ik niet gelukkig van. Overigens gebeurt mij dit wel vaker na zo’n intensieve sessie.

Ken jij dit ook? Hoofdpijn hebben in combinatie met een rondrazende gedachte die je maar niet los kunt laten. Een soort koortsdroom. Dat is echt heel naar en heel vermoeiend. Wat mij helpt is om deze gedachte op te schrijven. Zo is deze blog geboren.

Mijn gedachten over de zin van investeren in gezondheid en welzijn.

Gelukkige mensen leven gemiddeld 5 tot 7 jaar langer. Investeren in werkgeluk leidt tot minder verloop of positief gezegd draagt bij aan behoud van personeel. Allemaal bewezen vanuit de Positieve Psychologie. Geen speld tussen te krijgen, niks meer aan doen.

Gelukkige mensen worden dus ouder. Mensen die ouder worden hebben langer zorg nodig. Want niemand ontkomt aan zorg. Is de enorme aandacht voor een gezond en gelukkig leven dan wel zo handig? Is het streven naar een eeuwig gezond leven op deze aarde wel zo wijs?

Of is het toch wijzer om niet meer dan strikt noodzakelijk te investeren in het welzijn en geluk besef van mensen? Dan leven ze dus korter of in elk geval niet langer en hebben ze ook minder zorg nodig. Dat maakt de zorg op langere termijn nog enigszins houdbaar.

Geen betutteling

Tegelijk blijf je weg bij de betutteling van mensen. Ook accepteer je dan dat mensen vrij zijn om eigen keuzes te maken ongeacht wat daar de gezondheidsprijs voor is. Vrijheid van het individu weegt in dit geval zwaarder dan de maatschappelijke gevolgen.

Een voorbeeld. Als ik twee kratjes bier per week drink en daar gelukkig van wordt dan is dat aan mij. Niemand die mij dit belet. “Laat mij m’n eigen gang maar gaan”. Als ik vervolgens een ernstige leveraandoening krijg dan is dat maar zo.

Ik weet niet wat hierin wijs is. Het zal er wel ergens tussenin zitten. Of weet jij het misschien?

Mijn hoop voor de toekomst

Wat ik met heel mijn hart hoop is dat als ik later ouderenzorg nodig heb dat er veel lieve en deskundige zorgprofessionals zijn. Die mij begeleiden naar een waardig einde op deze aarde. Dit gun ik jou trouwens ook.

Dat als ik opnieuw in de GGZ beland er zorgprofessionals zijn die mij niet in de steek laten voor een andere baan of een uitdagende zzp klus die je niet kunt weigeren…

En stel dat mijn kinderen ook zorg nodig hebben dat zij dit dan ook kunnen betalen. Dat de verzekeringspremie voor goede zorg nog financieel haalbaar voor ze is. Ik hoor mijn zoon nu al klagen over de zorgpremie.

Mijn hoofdpijn is gelukkig minder geworden, maar dat kan ook aan de Ibuprofen liggen…

Groet,
Matthias